Salo Muller is in 1936 in Amsterdam geboren als zoon van een Joods echtpaar.
“Tot vanavond en lief zijn hoor…” Dat waren de laatste woorden van moeder toen ze Salo in 1942 naar school bracht. Enkele uren later werd ze bij een razzia opgepakt en samen met haar man afgevoerd naar Westerbork, het tussenstation naar de eindbestemming Auschwitz. De ouders van Salo werden daar vermoord. Hijzelf moest als kind van 5 jaar onderduiken.
Nadat zijn ouders waren opgepakt kwam Salo, via de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg, terecht bij zijn oom Louis en tante Ju.
“Ik was weg uit die rare crèche, en weer veilig bij mijn oom en tante. Totdat ik zag dat mijn tante een klein koffertje inpakte. Dat was voor mij. Ik moest dezelfde avond alweer weg. Nu begon mijn tocht langs verschillende adressen. Van Amersfoort naar Zaandijk, naar Koog aan de Zaan en naar Friesland. Ik vond het naar en eng om onderweg te zijn. Je ging naar het onbekende, waar je steeds weer met nieuwe, vreemde mensen moest omgaan.”
Uiteindelijk verbleef Salo, onder de schuilnaam Japje Mulder, tot het eind van de oorlog bij pleegouders in het Friese Ureterp. Toen tante Ju na de bevrijding Salo kwam ophalen, raakte hij helemaal in de war. Moest hij nu ook weer uit Ureterp weg? En zou hij nu zijn vader en moeder weer terugzien? De angst om alweer onderweg te zijn naar een onbekende omgeving, maakte Salo ziek en onzeker.
Na de oorlog werd Salo fysiotherapeut en maakte in deze functie de grote successen van Ajax in de jaren zeventig mee. Hij zat naast Rinus Michels op de bank en behandelde de kwetsuren van grote voetballers zoals Johan Cruijff.
De pijnlijke jeugd van Salo is van grote invloed geweest op zijn verdere leven. “Ik had last van extreme verlatingsangst, vooral bij Europese uitwedstrijden met het gouden Ajax van Rinus Michels, Piet Keizer en Johan Cruijff.” Tot op de dag van vandaag loopt Salo rond met de vraag “Hoe heeft dit kunnen gebeuren?”
Salo Muller ontving op 11 september 2020 een koninklijke onderscheiding van burgemeester Femke Halsema. Dit vanwege zijn inzet om de rol van de NS tijdens de oorlog onder de aandacht te brengen. De Duitse bezetter gaf de Nederlandse Spoorwegen in 1942 opdracht treinen in te zetten voor het vervoer van Joden naar Kamp Westerbork en Vught. Daar kreeg de NS geld voor. De laatste jaren spande Salo Muller zich in voor NS schadevergoedingen aan slachtoffers van de jodenvervolging of hun nabestaanden. Zijn inzet wierp vruchten af. De NS kwam met een financiele tegemoetkoming.
